Back چيم فلاهيرتى ARZ Jim Flaherty German Jim Flaherty English Jim Flaherty Finnish Jim Flaherty French ジム・フレアティ Japanese Iacobus Michael Flaherty Latin Флаэрти, Джим Russian Jim Flaherty SIMPLE Jim Flaherti Uzbek
 Jim Flaherty (2007) | |
| Pełne imię i nazwisko |
James Michael Flaherty |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister finansów | |
| Okres |
od lutego 2006 |
| Przynależność polityczna | |
Jim Flaherty, właśc. James Michael Flaherty (ur. 30 grudnia 1949, zm. 10 kwietnia 2014 w Ottawie) – kanadyjski polityk, minister finansów w rządzie prowincjonalnym Ontario i w rządzie federalnym.
Studiował na Princeton University i w Osgoode Hall w Toronto. Był starszym partnerem w firmie prawniczej Flaherty Dow Elliott. W 1990 ubiegał się po raz pierwszy o miejsce w zgromadzeniu parlamentarnym prowincji Ontario z ramienia Progresywno Konserwatywnej Partii Ontario, ale nie zdobył mandatu. Wybrany został w 1995 i w październiku 1997 wszedł do rządu prowincjonalnego Mike’a Harrisa, obejmując tekę ministra pracy. W 1999 ubiegał się z powodzeniem o reelekcję, a w rządzie przeszedł na stanowisko prokuratora generalnego Ontario. W latach 2001–2002 był ministrem finansów i wicepremierem.
W 2002 ubiegał się o stanowisko lidera Progresywno Konserwatywnej Partii Ontario po ustępującym Harrisie, ale uległ Ernie Evesowi. W kwietniu 2002 Eves powierzył mu mniej znaczącą funkcję ministra ds. przedsiębiorstw, którą Flaherty pełnił do porażki wyborczej partii rok później. Ponownie stanął do rywalizacji o stanowisko lidera, kiedy rezygnację złożył Eves, we wrześniu 2004 został jednak pokonany przez Johna Tory’ego. W gabinecie cieni Ontario kierowanym przez Tory’ego Flaherty odpowiadał za resort finansów.
W walce o stanowisko lidera partii Flaherty opowiadał się za ograniczeniem podatków i zwiększeniem prywatyzacji. Występował również jako zwolennik współpracy z USA i wspierał politykę zagraniczną George’a Busha, w tym inwazję na Irak.
W grudniu 2005 Flaherty zrezygnował z mandatu w zgromadzeniu prowincjonalnym Ontario i z ramienia Konserwatywnej Partii Kanady wystartował w wyborach federalnych w styczniu 2006. Zdobył mandat deputowanego, a w lutym 2006 został powołany na stanowisko ministra finansów w rządzie Stephena Harpera. Zrezygnował ze stanowiska w marcu 2014, niespełna miesiąc później zmarł na atak serca.
Nosił tytuł członka Tajnej Rady Królowej ds. Kanady.